کد مطلب:94702 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
[صفحه 688] علی (ع) شنیده بود كه یكی از كار دارانش، نابجا خشونت ورزیده و بی مناسبت به كسی نیكی كرده است این نامه خطاب به اوست پس از حمد خدا، و درود به رسول مصطفی. بدان، تو از كسانی هستی كه من برای استقرار و تحكیم بنیان دین و ایمان، از آنان یاری میجویم و سركشی و عصیان گناهكاران را به یاریشان فرو می نشانم، و نفس مخوف دشمن را به حمایتشان، در كام، قطع می كنم. پس در اموری كه ترا اندوهناك و هراسان میكند، از آفریدگار یاری بجو و سخن درشت و خشن را با نرمی و ملاطفت بیامیز، و جائیكه مدارا و مهربانی اثر دارد، روی از محبت بر متاب اما آنگاه كه كار، جز به خشونت و سختیگری انجام نشود، سرسخت و بی سازش باش. نزد رعیت و فرمانبر، فروتن و خاشع باش و گشاده روئی و خوشخوئی بنما. همه را با چشم عدل و مساوات بنگر، و به یك گونه اشاره كن، و درود و بدرودت، با همه یك طنین و حالت و ملاطفت داشته باشد اگر چنین كنی، بزرگان در ستمكاری تو دلیر و گستاخ نشوند، و كوچكان و زیردستان از دادگری و عدالت گستریت، مایوس و نومید نگردند
صفحه 688.